1. Leśniczówka Pranie

2. Szlak wodny – tędy Gałczyńscy po raz pierwszy przypłynęli 15 lipca 1950 r. łódką leśniczego Stanisława Popowskiego do Prania.

3. Wyspa Skarbów (właściwa nazwa – Czapla) – ulubiona wyspa Gałczyńskich na Nidzkim. Wspominał o niej poeta w Niobe.

4. Droga leśna z Rucianego-Nidy do Prania – zimą 1951 r. Stanisław Popowski wiózł tędy saniami rodzinę Gałczyńskich ze stacji kolejowej. Reminiscencje z tej podróży poeta zawarł w wierszu Sanie.

5. Zatoka Szczupacza – słynęła z obfitości drapieżnych ryb, białych nenufarów i żółtych grążeli. Gałczyński nie łowił ryb, w ciągu czterech mazurskich pobytów tylko raz postanowił zostać wędkarzem, ale nie miał szczęścia choćby do jednej ryby, było to w 1953 r.. Dziś w zatoce rzadko spotyka się szczupaki, za to pozostały nenufary i grążele.

6. Przylądek Burz

7. Zatoka Słoneczna (właściwa nazwa binduga Buda) – miejsce kąpieli zabaw wodnych Gałczyńskich. Tutaj poeta latem 1951 r. zgubił obrączkę. Jedną z dwóch, które w 1948 r. kupił w Moskwie. Po nieudanych próbach znalezienia jej, poszukiwania te skwitował następująco: „To mój dar dla Apollina”.

8. Bernard Shaw – Ulubiona sosna poety, pod którą siadywał w trakcie licznych wędrówek z Prania do stacji kolejowej Karwica Mazurska. Nazwał ją tak z powodu sędziwego wieku, którego również dożył G. B. Shaw. W 1983 r. zaatakowana przez szkodniki uschła i została ścięta. W czerwcu 2003 r., w 50 rocznicę śmierci Gałczyńskiego Nadleśnictwo Maskulińskie i Muzeum w Praniu upamiętniło to miejsce głazem i tablicą oraz zasadziło symbolicznie nową sosnę.

9. Krzyże

10. Jezioro Wesołek – jeziorko to stało się ulubionym miejscem spacerów Gałczyńskich latem 1952 r. Zbierali nad jego brzegami rosiczki, które zabierali ze sobą do Warszawy (dziś pod ochroną!!!). W pobliżu Prania, poeta odkrył podczas pierwszego pobytu inne oczko wodne, które nazwał Jeziorem Oberona (nazwa pochodziła ze Snu nocy letniej Szekspira). Jeziorko to zarosło i już nie istnieje.

11. Cichy Kącik – mała zatoczka osłonięta od wiatrów, miejsce, gdzie Gałczyński lubił kontemplować przyrodę w 1950 r.

12. Krzyżacki Róg

13. Binduga Bobrowa

14. Zatoka Zamordejska Wielka

15. Karwica

16. Leśniczówka Dębowo - Gałczyńscy przepływali kajakiem lub łodzią do zatoczki Słonecznej, a stamtąd, już pieszo wędrowali obok leśniczówki i osady Dębowo, mijali jeziorko w kształcie nerki – Topielec (17), osadę Zamordeje (18) oraz Jaśkowo (19) i odchodzili do Wiartla (20).

17. Jeziorko Topielec (inaczej jezioro Oczko)

18. Osada Zamordeje

19. Osada Jaśkowo

20. Wiartel

21. Zdrużno - gospodarstwo leśne położone przy dukcie Pranie – Karwica Mazurska, w którym najprawdopodobniej chciał na stałe zamieszkać K.I. Gałczyński z żoną. Nagła śmierć poety zniweczyła te plany.

22. Stacja kolejowa Karwica Mazurska

23. Ruciane-Nida – podczas pobytów Gałczyńskiego w Praniu, jak wspomina Kira Gałczyńska, jeździli do niej rzadko – do sklepiku po świece, naftę i zapałki, na pocztę, gdzie ojciec zaprzyjaźnił się trochę z dziwnym pracownikiem o jeszcze dziwniejszym imieniu Agafon. Stąd w 1951 r. do Prania z wizytą do Gałczyńskich przyjeżdżał Jerzy Borejsza, mieszkający wówczas w domu, dzisiaj zwanym Borejszówką.

24. Wojnowo - w 1951 r. z przyjacielem Ziemowitem Fedeckim Gałczyńscy pojechali do Wojnowa, gdzie nad brzegiem jeziora Duś stoi wybudowany w XIX wieku klasztor starowierów.

25. Spychowo (wtedy Pupy) – w 1952 r. Gałczyńscy wsiedli na stacji Karwica Mazurska w pociąg i udali się na wycieczkę do Spychowa.